بهداد نجفی

این بن تن ندیده و نشناخته شده برای ما دردسری که دیگه واقعا نمیدونم چه کنم با این معضل؟ پارسال تابستون پارسا جووونم برای بهداد دوتا بلوز با عکس بن تن خریده بود که گه گداری تنش میکردم و به  بلوز دادا پارسا میشناختش و دوسش داشتو هر وقت میخواستم بپوشم تنش با ذوق و شوق تنش میکرد و دادا پارسا گویان ، تو خونه راه میرفت. و امسال همه زندگیش شده این دو تا بلوز بن تن ناججی و آبی (نارنجی و آبی) با اینکه اصلا کارتون بن تن رو ندیده و فقط به خاطر عکس پسری که شاید شباهتی با دادا پارساش داره و با بلوزهای پارسا و ساعت دستش و کیف پولش و اسباب بازی هاش داره ، صبح هنوز چشم باز نکرده اول نگاه میکنه چی تنشه ، اگه بن تن بود که با ذوق و خنده ...

شمال که رفته بودیم خاله پیگا و دادا پارسا که البته این روزها شده دادا فارسا ، دوچرخه داشتن و هر روز عصر کلی با هم دوچرخه سواری میکردیم . غروب سومین روز ،بهداد رفت سراغ دوچرخه ها و هی داد میزد سوااااار شوووو ، سواااار شوووو، ما که از خنده ریسه رفته بودیم  از حالت حرف زدنش و تا پارسا میومد سوار شه ، میکشیدش و می خواست خودش بره بالا و باز داد میزد سوار شو. بابا بهروز میرفت سوارش میکرد وبهدادم  هی دست باباشو میزد کنار که بیوووو بیداد سوار شووووو.(برو بهداد سوار شه)  از اون روز به بعد اسم دوچرخه رو گذاشته سواااااار شووووو ههههه و هرجا دوچرخه ببینه داد میزنه سواااار شووووو. درد و بلات به جووووونه مادرت قند عسلم ...

خنده های تو کودکی ام را به من بخشید و آغوش تو آرامشی بهشتی و دست های تو اعتمادی که به انسان دارم.

سوار ماشین شدیم ، بابا بهروزز یکدفعه پاشو میزاره روی پدال گاز و با سرعت میره ، منم که شجاع میگم بهروز یواش . آقا بهدادم پشت سر من میگه یباااااش بیوووووز کلی با بابا بیوز قربون صدقه اش رفتیم و خندیدیم روزهای بعد و بعدتر هم عشق ماااادر تا یکمی سرعت ماشین بیشتر از حد میشد بدونه اینکه من چیزی بگم رو به بابا بهروز میگه : بیرووووووز یباااااش و هرچی بابا جونش میگه چشب بابا جون ، باز تکرار میکنه بیووووووز یباش.

این تیره روزگار  در پرده غبار   دلم را فرو گرفت تنها به خنده یا شکر خنده های تو گرد و غبار از دل تنگم زدودنی است.         ...